Filozofia ajurwedy zawiera elementy
zaczerpnięte z sześciu klasycznych hinduskich systemów filozoficznych a także
elementy ateistyczne i tantryczne, które nadały jej elastyczność i sprawiły, że
w przeszłości możliwe było jej włączanie w kulturę mieszkańców Tybetu, Chin,
Grecji i krajów arabskich. Dzięki temu ajurweda mogła rozpowszechniać się na
całym ówczesnym świecie jako „Matka Medycyny”. A zatem powstała wcześniej niż tradycyjna
medycyna chińska, która oparła na ajurwedzie cześć swoich założeń. W kanonie
WHO obydwie, łącznie z medycyną tybetańską, funkcjonują w dziale tzw. medycyny
tradycyjnej. Podstawa medycyny z działu „tradycyjna” opiera się na holistycznym
podejściu do funkcjonowania człowieka. Oznacza to, że nauka ta traktuje zdrowie
i chorobę; ciało i umysł w sposób całościowy (traktując ciało człowieka
całościowo w przeciwieństwie do mechanistycznego podejścia medycyny zachodniej),
z uwzględnieniem specyficznych cech osobowościowych i sytuacji społeczno –
kulturowej każdego człowieka, może być stosowana wszędzie i w dowolnym
czasie.
zaczerpnięte z sześciu klasycznych hinduskich systemów filozoficznych a także
elementy ateistyczne i tantryczne, które nadały jej elastyczność i sprawiły, że
w przeszłości możliwe było jej włączanie w kulturę mieszkańców Tybetu, Chin,
Grecji i krajów arabskich. Dzięki temu ajurweda mogła rozpowszechniać się na
całym ówczesnym świecie jako „Matka Medycyny”. A zatem powstała wcześniej niż tradycyjna
medycyna chińska, która oparła na ajurwedzie cześć swoich założeń. W kanonie
WHO obydwie, łącznie z medycyną tybetańską, funkcjonują w dziale tzw. medycyny
tradycyjnej. Podstawa medycyny z działu „tradycyjna” opiera się na holistycznym
podejściu do funkcjonowania człowieka. Oznacza to, że nauka ta traktuje zdrowie
i chorobę; ciało i umysł w sposób całościowy (traktując ciało człowieka
całościowo w przeciwieństwie do mechanistycznego podejścia medycyny zachodniej),
z uwzględnieniem specyficznych cech osobowościowych i sytuacji społeczno –
kulturowej każdego człowieka, może być stosowana wszędzie i w dowolnym
czasie.
Inne elementy wspólne:
– medycyny humoralne – opierają się na
koncepcji istnienia żywiołów konstytuujących istoty żywe i elementy natury,
których w każdej jest po 5.
koncepcji istnienia żywiołów konstytuujących istoty żywe i elementy natury,
których w każdej jest po 5.
– istnienie niezaprzeczalnego i silnego
połączenia między organizmem żywym a kosmosem
połączenia między organizmem żywym a kosmosem
– istnienie pierwotnej energii
kosmicznej, siły życiowej, w ajurwedzie nazywanej praną w TCM chi lub ki.
Energia ta organizuje życie wszystkich istot na ziemi
kosmicznej, siły życiowej, w ajurwedzie nazywanej praną w TCM chi lub ki.
Energia ta organizuje życie wszystkich istot na ziemi
– zarówno ajurweda jak i TCM szczegółowo
badają ludzkie ciało. Dużą rolę przypisują punktom witalnym w organizmie, które
w większości mają podobne ułożenie anatomiczne (ajurweda: marma; TCM: punkty
akupunkturowe)
badają ludzkie ciało. Dużą rolę przypisują punktom witalnym w organizmie, które
w większości mają podobne ułożenie anatomiczne (ajurweda: marma; TCM: punkty
akupunkturowe)
– istnienie subtelnych kanałów
energetycznych – nadi w ajurwedzie, meridiany w TCM
energetycznych – nadi w ajurwedzie, meridiany w TCM
– w obydwu medycynach występuje podział na
organy „pełne” i „puste” przynależące do konkretnych
żywiołów i przez nie zarządzane
organy „pełne” i „puste” przynależące do konkretnych
żywiołów i przez nie zarządzane
– i wreszcie najważniejsze: oby dwie medycyny
nastawione są przede wszystkim na profilaktykę promując zdrowy styl życia
oparty na odpowiedniej diecie, ruchu na świeżym powietrzu, ćwiczeniach
oddechowych i uspokojeniu umysłu.
nastawione są przede wszystkim na profilaktykę promując zdrowy styl życia
oparty na odpowiedniej diecie, ruchu na świeżym powietrzu, ćwiczeniach
oddechowych i uspokojeniu umysłu.
Subtelne różnice między postrzeganiem
świata w tych medycynach dotyczą przede wszystkim:
świata w tych medycynach dotyczą przede wszystkim:
– koncepcji żywiołów: w ajurwedzie
występuje: powietrze, eter, ogień, woda, ziemia; a w TCM: ogień, ziemia, metal,
woda, drewno; po za tym przedstawione żywioły mają inne właściwości i
przynależą do innych organów.
występuje: powietrze, eter, ogień, woda, ziemia; a w TCM: ogień, ziemia, metal,
woda, drewno; po za tym przedstawione żywioły mają inne właściwości i
przynależą do innych organów.
– występujące w koncepcji zaczerpniętej
z taoizmu przeciwstawne siły yin i yang w medycynie chińskiej nie mają
odpowiedników w ajurwedzie.
z taoizmu przeciwstawne siły yin i yang w medycynie chińskiej nie mają
odpowiedników w ajurwedzie.
– odżywcze i kontrolne krążenie energii
chi żywiołów, z którym związana jest kuchnia Pięciu Przemian, nie ma
odpowiednika w ajurwedzie
chi żywiołów, z którym związana jest kuchnia Pięciu Przemian, nie ma
odpowiednika w ajurwedzie
– punktów energetycznych w TCM jest
zdecydowanie więcej niż punktów marma w ajurwedzie.
zdecydowanie więcej niż punktów marma w ajurwedzie.
– w ajurwedzie występują dosze – wata, pitta, kapha, których odpowiedników nie
ma w medycynie chińskiej. Dosza – bioenergia jest kluczowym zagadnieniem
ajurwedy; oznacza „to, co się zmienia”,
ponieważ te dynamiczne siły nieustannie poruszają się w aktywnym balansie
utrzymując organizm przy życiu. Trzy dosze zawiadują wszystkimi biologicznymi,
psychologicznymi i fizjologicznymi funkcjami ciała, umysłu i świadomości;
sterują procesami tworzenia się, życia i niszczenia tkanek ciała oraz usuwaniem
zbędnych produktów rozkładu z ciała. Odpowiadają za wszelkie zjawiska
psychologiczne, emocje, uczucia a także za powstawanie naturalnych skłonności i
indywidualnych gustów we wszystkich sferach życia. Pełnią rolę bariery
ochronnej dla ciała przy dobrej kondycji fizycznej, ale w przypadku utraty
równowagi biorą udział w procesach patologicznych. Tridosza są zatem
fundamentem psychosomatycznej egzystencji człowieka.
ma w medycynie chińskiej. Dosza – bioenergia jest kluczowym zagadnieniem
ajurwedy; oznacza „to, co się zmienia”,
ponieważ te dynamiczne siły nieustannie poruszają się w aktywnym balansie
utrzymując organizm przy życiu. Trzy dosze zawiadują wszystkimi biologicznymi,
psychologicznymi i fizjologicznymi funkcjami ciała, umysłu i świadomości;
sterują procesami tworzenia się, życia i niszczenia tkanek ciała oraz usuwaniem
zbędnych produktów rozkładu z ciała. Odpowiadają za wszelkie zjawiska
psychologiczne, emocje, uczucia a także za powstawanie naturalnych skłonności i
indywidualnych gustów we wszystkich sferach życia. Pełnią rolę bariery
ochronnej dla ciała przy dobrej kondycji fizycznej, ale w przypadku utraty
równowagi biorą udział w procesach patologicznych. Tridosza są zatem
fundamentem psychosomatycznej egzystencji człowieka.
– ajurweda jest wiedzą o życiu, obejmuje
o wiele więcej dziedzin życia niż TCM (np. użycie kamieni szlachetnych,
horoskopy itd). TCM skupia się głównie na profilaktyce i leczeniu
o wiele więcej dziedzin życia niż TCM (np. użycie kamieni szlachetnych,
horoskopy itd). TCM skupia się głównie na profilaktyce i leczeniu
– W TCM duży nacisk kładzie się na
Kuchnię Pięciu Przemian jako podstawę diety dla wszystkich; a ajurwedzie dietę
dopasowuję się osobno dla poszczególnych typów psychosomatycznych, które
wyznaczają siłę metabolizmu.
Kuchnię Pięciu Przemian jako podstawę diety dla wszystkich; a ajurwedzie dietę
dopasowuję się osobno dla poszczególnych typów psychosomatycznych, które
wyznaczają siłę metabolizmu.
– w ajurwedzie istnieje koncepcja typów
psychosomatycznych, czyli konstytucji, z jaką człowiek przychodzi na świat i
która kształtuje jego charakter, cechy fizyczne, właściwości i i nadaje mu
odmienny charakter
psychosomatycznych, czyli konstytucji, z jaką człowiek przychodzi na świat i
która kształtuje jego charakter, cechy fizyczne, właściwości i i nadaje mu
odmienny charakter
– bardzo duża rola technik
oczyszczających w ajurwedzie.
oczyszczających w ajurwedzie.
W TCM też jest duży nacisk na konstytucję człowieka więc to też punkt wspólny a nie różnica